در انتظار فردا
حقیقت این است که هیچ کس نمی تواند به زندگی فردای خود اعتماد داشته باشد؛ زیرا هر لحظه در معرض مرگ است ونمی داند چه چیزی برایش اتفاق خواهد افتاد.
چگونه انسان می تواند فردا را جزو عمر خود به حساب آورد ، در حالی که پیرامون خویش کسانی را می بیند که در یک چشم برهم زدن با مرگ طبیعی یا حوادث ناگهانی ،به سوی سرای دیگر کوچ می کنند.
پس برای تهیه ره توشه آخرت ، با امید به فردا و فردا ها نمی توان زیست . باید لحظه ها را غنیمت دانست و از آن بهره برد؛ زیرا جز ذات الهی ، کسی نمی داند چه سرنوشتی برای فرادای او رقم خورده است.
پیامبر اعظم (ص) در باره امید داشتن واهی به فردا می فرماید:
هر کس ،فردا را از عمر خویش شمارد ، مرگ را خوب نشناخته است.