نمیدونم شاید ما انسان ها بعضی اوقات کار هایی میکنیم که از حیوان پست تر میشیم ....
مثلا سر کلاس از این که شخصیت یکی رو خورد میکنیم و مسخره می کنیم لذت میبریم...احساس بزرگی بهمون دست میده ...یا از اینکه شخصیت زیر دستمون رو خورد و له میکنیم فکر میکنیم قوی هستیم ...
امروز سر کلاس نشسته بودیم ...همین طور که دبیر داشت درس رو توضیح می داد...
در ضمن درس پرسش وپاسخ میکرد یک سوال پرسید ...یکی از بچه ها دستش رو بلند کرد ...و طبق منطق وذهن خودش یک پاسخی رو داد که شاید در نظر من پاسخ مزخرف ومسخره ای بود ولی بازم قابل احترام بود چون واسه خودش پاسخی بود... همونجا یکی از بچه ها بلند شد و مسخره اش کرد ...و یک حرفی زد که اگه تو چهره ی طرف پاسخ دهنده نگاه میکردی ...اشک رو میتونستی به وضوح ببینی.... میخواست اشکم در بیاد ....همونجا همه ی بچه ها زدن زیر خنده وشروع کردن به مسخره کردن ...که( کی میگه اصلا تو حرف بزنی ...بنشین سر جات ببینینم)
آخه چرا ؟؟؟....اگه چهره ی اون طرف رو میدیدی ... از شرمندگی سرش رو انداخته بود پایین . حس حقارت رو تو نگاهش حس میکردم .... دلش حسابی شکسته بود ...
وا قعا نمیدونم چی باید بگم.....مونده بودم ....اصلا فکر نمیکردم ....یک حرف کوچیک اینقدر میتونه تاثیر گذار باشه.....یک احساس بدی داشتم ....
خدایا نکنه من هم همین کارو کرده باشم .....البته این کارو که کردم ...ولی نکنه دل کسی رو شکسته باشم....وای وای وای ....خدایا منو ببخش....
این جمله رو همیشه تو هر مراحل زندگیتون یادتون باشه....
خیلی جالبه:
از سوسک می ترسیم............ ....از له کردن شخصیت دیگران مثل سوسک نمیترسیم. از عنکبوت میترسیم............ ....از اینکه تمام زندگیمون تار عنکبوت ببنده نمی ترسیم. از خوب سرخ نشدن قورمه سبزی میترسیم............ ....از سرخ شدن ادما از خجالت نمیترسیم. از سرما خوردگی میترسیم............ ....از سرخورده کردن دوستامون نمیترسیم. از شکستن لیوان میترسیم............ ....از شکستن دل ادما نمیترسیم