می روم بالا تا اوج ،من پر از بال و پرم راه می بینم در ظلمت،من پر از فانوسم من پر از نورم و شن و پر از دار و درخت پرم از راه ، از پل ، از رود ، از موج پرم از سایه ی برگی در آب چه درونم تنهاست …
(سهراب سپهری)
F@ezeh
پنجشنبه 13 آبانماه سال 1389 ساعت 12:44 ب.ظ